Mahabharat Story: ବିବାହ ନ କରିବାର ଶପଥ ନେଇଥିବା ଯୁବକଙ୍କ ରାଜକନ୍ୟା ଅପହରଣ

ହସ୍ତିନାପୁରର ଯୁବରାଜ ଦେବବ୍ରତ ତାଙ୍କର କିଛି ସୈନ୍ୟ-ସାମନ୍ତ ଧରି ଧିବର ରାଜାଙ୍କ ପାଖରେ ପହଂଚିଲେ । ଧୀବର ରାଜାଙ୍କୁ ନିଜ ବାପା ଶାନ୍ତନୁଙ୍କ ପାଇଁ କନ୍ୟା ମାଗିଲେ । ଧୀବର ରାଜା ଆଗରୁ ଶାନ୍ତନୁଙ୍କୁ ଯାହା କହିଥିଲେ ସେଇ ଏକା କଥା କହିଲେ । ତାଙ୍କ ଝିଅର ପୁଅ ଶାନ୍ତନୁଙ୍କ ଅନ୍ତେ ହସ୍ତିନାର ରାଜା ହେବା ଦରକାର । ଧୀବର ରାଜାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଦେବବ୍ରତ କହିଲେ ଠିକ ଅଛି, ମୁଁ କଥା ଦେଉଛି, ମୋ ବାପାଙ୍କ ପରେ ଆପଣଙ୍କ ଝିଅର ପୁଅ ହିଁ ଆମ ଦେଶର ରାଜା ହେବ ।

ଧୀବର ରାଜାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ମାତ୍ର ସର୍ତ୍ତ ନଥିଲା । ପ୍ରଥମଟିରେ ଦେବବ୍ରତ ରାଜି ହୋଇଗଲା ପରେ ସେ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିଲେ । କହିଲେ, ହେ ଯୁବରାଜ! ଆପଣ ଯେଉଁ କଥା ଦେଲେ ସେ କଥା ମୁଁ ବୁଝିଲି, କିନ୍ତୁ ସେତିକିରେ କ'ଣ ମୋ ଝିଅର ଭବିଷ୍ୟତ ସୁରକ୍ଷିତ ହେଇପାରିବ? କାଲି ଆପଣ ବିବାହ କରିବେ । ତାପରେ ଆପଣଙ୍କର ବି ପୁଅ ହେବ । କିଏ କହିବ ସେ ପୁଅ ଆସନ୍ତାକାଲି ହସ୍ତିନାର ରାଜଗାଦୀ ଦାବି ନକରିବ? ସେତେବେଳେ ମୋ ଝିଅ ଓ ମୋ ନାତିର କଥା କିଏ ବୁଝିବ? କ'ଣ ହେବ ସେମାନଙ୍କର?

ଧୀବର ରାଜାଙ୍କ ଏମିତିକା ଆଶଙ୍କା ଶୁଣି ଦେବବ୍ରତ ସେଇଠି ଶପଥ କରି କହିଲେ ସେ ସାରା ଜୀବନ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ ପାଳନ କରିବେ । କେବେବି ବିବାହ କରିବେନି । ତେଣୁ ବିନା ଶଙ୍କାରେ ସେ ତାଙ୍କ ଝିଅକୁ ବିବାହ ଦେଇ ପାରିବେ ।

ଦେବବ୍ରତଙ୍କ ଶପଥ ଶୁଣିଲା ପରେ ସ୍ୱର୍ଗର ଦେବତା, ଋଷି, ଗନ୍ଧର୍ବ ଓ ଅପସରୀମାନେ ପୁଷ୍ପ ବୃଷ୍ଟି କଲେ । ନିଜ ବାପାଙ୍କ ସୁଖ ପାଇଁ ନିଜର ସମସ୍ତ ସାଂସାରିକ ବିଷୟ ସୁଖକୁ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ବଜ୍ର ଶପଥ ନେଇଥିବାରୁ ସେଇଦିନରୁ ଦେବବ୍ରତଙ୍କ ନାମ ଭୀଷ୍ମ ହେଲା।

ଧୀବର ରାଜାଙ୍କ କଥା ରହିଲା । ତାପରେ ଏକ ସୁସଜ୍ଜିତ ରଥରେ ସତ୍ୟବତୀଙ୍କୁ ଧରି ଭୀଷ୍ମ ହାସ୍ତିନାପୁରରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ଓ ଶାନ୍ତନୁଙ୍କୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ସବୁ ଘଟଣା କହିଲେ ।

ଶାନ୍ତନୁ ଏବେ ଖୁସି । ପାଖରେ ସୁନ୍ଦରୀ ଯୁବତୀ ପତ୍ନୀ । କିଛିଦିନ ସୁଖ ଆନନ୍ଦରେ କଟିଗଲା ପରେ ସତ୍ୟବତୀ ଗର୍ଭବତୀ ହେଲେ । ସମୟ ହେଲାରୁ ଏକ ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନକୁ ଜନ୍ମ ଦେଲେ । ପୁଅର ନାମ ଦିଆଗଲା ଚିତ୍ରାଙ୍ଗଦ । ବଡ଼ ପୁଅର ଜନ୍ମ ପରେ ସତ୍ୟବତୀ ପୁଣି ଥରେ ଗର୍ଭବତୀ ହେଲେ ଓ ଆଉ ଏକ ପୁଅ ଜନ୍ମ କଲେ । ସାନ ପୁଅର ନାମ ଦିଆଗଲା ବିତିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ । ପିଲା ଦୁଇଟି ସାନ ଥିବା ବେଳେ ହିଁ ରାଜା ଶାନ୍ତନୁଙ୍କର ସ୍ୱର୍ଗବାସ ହେଲା । ତେଣୁ ସାନ ଦିଇ ଭାଇଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଦୀକ୍ଷାର ସବୁ ଦାୟିତ୍ୱ ପଡିଲା ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ଉପରେ । ଚିତ୍ରାଙ୍ଗଦ ଓ ବିତିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ଧୀରେ ଧୀରେ ବଡ ହେଲେ । ଉପଯୁକ୍ତ ବୟସରେ ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ସତ୍ୟବତୀଙ୍କ ବଡ ପୁଅ ଚିତ୍ରାଙ୍ଗଦଙ୍କୁ ହସ୍ତିନାର ରାଜ ସିଂହାସନରେ ରାଜାଭିଷେକ କରାଇଲେ ଭୀଷ୍ମ । ସମସ୍ତ ବିଦ୍ୟାରେ ପାରଙ୍ଗମ ଚିତ୍ରାଙ୍ଗଦ ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ସହେଯାଗରେ ସୁଚାରୁରୂପେ ରାଜ୍ୟ ଶାସନ କଲେ । ଅନେକ ଯୁଦ୍ଧରେ ବିଜୟଲାଭ କରି ସେଠାର ରାଜାମାନଙ୍କୁ ନିଜର ଅଧିନକୁ ଆଣିଲେ ।

ବିବାହ ନ କରିବାର ଶପଥ ନେଇଥିବା ଯୁବକଙ୍କ ରାଜକନ୍ୟା ଅପହରଣ

ଗନ୍ଧର୍ବ ରାଜା ଚିତ୍ରାଙ୍ଗଦ ଯେତେବେଳେ ଜାଣିଲେ କୁରୁବଂଶରେ ଆଉ ଜଣେ ରାଜା ଠିକ୍ ତାଙ୍କ ନାମ ଧାରଣ କରି ଯୁଦ୍ଧ ପରେ ଯୁଦ୍ଧ ବିଜୟ ଲାଭ କରୁଛି ସେ ଅପମାନିତ ମନେକଲେ ଓ ପୃଥିବୀକୁ ଆସି ହାସ୍ତିନାପୁରର ରାଜା ଚିତ୍ରାଙ୍ଗଦଙ୍କ ସହ ଯୁଦ୍ଧ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ । ପୁରା ତିନି ବର୍ଷ ଧରି ଦୁହିଁଙ୍କ ଭିତରେ ସରସ୍ୱତୀ ନଦୀ କୂଳରେ ଘମାଘୋଟ ଲଢେଇ ଲାଗିଲା । ଶେଷରେ କିନ୍ତୁ ଗନ୍ଧର୍ବ ରାଜା ଚିତ୍ରାଙ୍ଗଦ ଯୁଦ୍ଧରେ ବିଜୟ ଲାଭ କଲେ ଓ କୁରୁ ବଂଶର ରାଜା ଚିତ୍ରାଙ୍ଗଦଙ୍କୁ ଜୀବନ ଦେବାକୁ ହେଲା ।

ରାଜାଙ୍କ ନିଧନରେ ମ୍ରିୟମାଣ ହସ୍ତିନାବାସୀ ଚିତ୍ରାଙ୍ଗଦଙ୍କ ଅନ୍ତେଷ୍ଟି ପାଳନ କଲେ ଓ ସତ୍ୟବତୀଙ୍କ ସାନପୁଅ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ଦେଶର ନୂଆ ରାଜା ହେଲେ । ସିଂହାସନ ଆରୋହଣ କଲାବେଳକୁ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ କିନ୍ତୁ ସାନ ଥିଲେ । ତେଣୁ ସେ ସବୁ କିଛି ଶାସନକାର୍ଯ୍ୟ ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ଉପଦେଶ ଓ ସହଯୋଗରେ କଲେ ।

କୁରୁ ବଂଶକୁ ଆଗକୁ ନେବାକୁ ହେବ । ଯେତେବେଳେ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ବିବାହ ବୟସରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଚାରିଦିଗରୁ ଉପଯୁକ୍ତ କନ୍ୟା ଖୋଜା ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ଭୀଷ୍ମ ଖବର ପାଇଲେ କାଶୀ ନରେଶ ତାଙ୍କର ଅମ୍ବା, ଅମ୍ବିକା ଓ ଅମ୍ବାଳିକା ନାମରେ ତିନି ଝିଅଙ୍କର ସ୍ୱୟଂବର ସଭା ଆୟୋଜନ କରୁଛନ୍ତି । ବିଭିନ୍ନ ଦେଶର ରାଜା ଓ ରାଜକୁମାରମାନେ ସେଠି ଆସି ପହଞ୍ଚିଥାନ୍ତି । ସ୍ୱୟଂବର ସଭାରେ ତିନି ରାଜକନ୍ୟା ସେମାନଙ୍କ ପସନ୍ଦରେ ନିଜ ନିଜ ପାଇଁ ବର ଚୟନ କରିବେ । କିନ୍ତୁ କାଶୀ ନରେଶ ଜାଣି ଜାଣି ହାସ୍ତନାପୁରର ବିଚିତ୍ରବିର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ୱୟଂବରରେ ଯୋଗ ଦେବାକୁ କୌଣସି ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପତ୍ର ପଠାଇନଥାନ୍ତି ।

ଖବର ପାଇ ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ କଥାଟି ଅପମାନଜନକ ମନେ ହେଲା । ସେ ଜାଣିଥିଲେ ଦୁର୍ବଳ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ନିଜ ପାଇଁ କେବେବି କନ୍ୟା ଯୋଗାଡ଼ କରି ପାରିବନି । ତା ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ହିଁ କିଛି କରିବାକୁ ପଡିବ । ଭୀଷ୍ମ ତାପରେ ରଥ ଚଢି କୁରୁ ସୈନ୍ୟ ସାମନ୍ତଙ୍କୁ ଧରି କାଶୀ ନରେଶଙ୍କ ସ୍ୱୟଂବର ସ୍ଥାନରେ ପହଞ୍ଚିଗଲେ । ଭୀଷ୍ମ ତ ନିଜ ପାଇଁ କନ୍ୟା ଖୋଜି ଯାଇନଥିଲେ । ଯାଇଥିଲେ ସାନଭାଇ ପାଇଁ । ତେଣୁ ତାଙ୍କର ଅନ୍ୟ ରାଜାମାନଙ୍କ ସହ ସେଠାରେ ବସିବାର ନଥିଲା । ସ୍ୱୟଂବର ସଭାରେ ସିଧା ପହଞ୍ଚି ଭୀଷ୍ମ ତିନି ରାଜ କନ୍ୟାଙ୍କୁ ହରଣ କରି ଆଣିବାକୁ ବାହାରିଲେ ।

ଭୀଷ୍ମ କାଶୀ ନରେଶଙ୍କୁ କହିଲେ, ହେ ରାଜା ଆଠ ପ୍ରକାରର ବିବାହ ଅଛି । ବିବାହ ପାଇଁ କନ୍ୟାକୁ ଅପହରଣ କରିନେବା ସେଥିରୁ ଗୋଟିଏ । ତେଣୁ ମୁଁ କିଛି ଅନ୍ୟାୟ କି ଶାସ୍ତ୍ର ବିରୋଧି କାମ କରୁନି । ହଁ ଶକ୍ତି ଥିଲେ ଆପଣ ମୋତେ ପ୍ରତିରୋଧ କରିପାରନ୍ତି । କାଶୀ ରାଜା କିଛି କରିବା ବା କହିବା ଆଗରୁ ସେଠାରେ ସ୍ୱୟଂବରକୁ ଆସିଥିବା ଅନ୍ୟ ରାଜାମାନେ ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ଏପରି ବ୍ୟବହାରକୁ ମଥାପାତି କାହିଁକି ସହ୍ୟ କରିଥା'ନ୍ତେ? ସେମାନେ ମିଳିତ ଭାବରେ ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ପ୍ରତିରୋଧ କଲେ । ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ରଥକୁ ଚାରିପଟରୁ ଘେରିଯାଇ ହଜାର ହଜାର ତୀର ବର୍ଷା କଲେ । ଯୁଦ୍ଧବିଦ୍ୟାରେ ପାରଙ୍ଗମ ଭୀଷ୍ମ କିନ୍ତୁ ଏକା ଏକା ସମସ୍ତ ତୀରକୁ ତିନି ଖଣ୍ଡ କରିପକାଇଲେ । ସତକଥା ହେଲା, ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ପରି ଯୋଦ୍ଧାଙ୍କ ଆଗରେ ଠିଆ ହେବାକୁ ସେଠାରେ କୌଣସି ବି ଜଣେ ରାଜାର ଶକ୍ତି ସାମର୍ଥ୍ୟ ନଥିଲା ।

ଅନ୍ୟ ରାଜାମାନେ ଛତ୍ରଭଙ୍ଗ ଦେଲାବେଳକୁ ସୌଭର ରାଜା ସଲ୍ୱ ଆସି ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ବାଧା ଦେଲେ । ସଲ୍ୱ ବି ଜଣେ ଜଣାଶୁଣା ବୀର ଥିଲେ । ଯୁଦ୍ଧବିଦ୍ୟାରେ ପାରଙ୍ଗମ ଥିଲେ । ସେ ଯେତବେଳେ ରଣ ହୁଙ୍କାର ଦେଇ ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ଆକ୍ରମଣ କଲେ ଭୀଷ୍ମ ପ୍ରତିଉତ୍ତରରେ ବରୁଣ ଅସ୍ତ୍ର ପ୍ରୟୋଗ କରି ସଲ୍ୱଙ୍କ ରଥର ଘୋଡା ଓ ରଥଚାଳକକୁ ହତ୍ୟା କଲେ ଓ ସଲ୍ୱଙ୍କୁ ନିରସ୍ତ୍ର କରିପକାଇଲେ । ସଲ୍ୱଙ୍କୁ ହତ୍ୟା ନକରି ଭୀଷ୍ମ ଛାଡିଦେଲେ ଓ ସୌଭ ରାଜା ସଲ୍ୱ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇ ଯୁଦ୍ଧ କ୍ଷେତ୍ର ଛାଡି ପଳାୟନ କଲେ । ସଲ୍ୱଙ୍କ ପରାଜୟ ପରେ ଆଉ କେହି ବି ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ସାହାସ କଲେନି । ଭୀଷ୍ମ ତାପରେ ତିନି ରାଜକୁମାରୀଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ଧରି ହସ୍ତିନାପୁରକୁ ବାହାରି ଆସିଲେ ।

ସତ୍ୟବତୀ ଓ ଭୀଷ୍ମ କାଶୀ ରାଜାଙ୍କର ତିନିଝିଅଙ୍କ ସହ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟର ବିବାହର ଆୟୋଜନ କରୁଥିବା ବେଳେ ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେ ଅମ୍ବା । ଅମ୍ବା ହେଉଛନ୍ତି କାଶୀ ରାଜାଙ୍କ ବଡ ଝିଅ । ଅମ୍ବା କହିଲେ ଯେ ସେ ବହୁଆଗରୁ ସାଲ୍ୱଙ୍କର ବାଗଦତ୍ତା । ସ୍ୱୟଂବର ସଭାରେ ସେ ସାଲ୍ୱଙ୍କୁ ହିଁ ବରଣମାଳ ଦେଇ ସ୍ୱାମୀ ଭାବରେ ବରଣ କରିଥାନ୍ତେ । କିନ୍ତୁ ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ଅପହରଣ ଯୋଗୁଁ ତାହା ସମ୍ଭବ ହେଲାନି । ଏବେ ତ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଆହୁରି ଦୁଇ ରାଜକନ୍ୟା ଅଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ସାଲ୍ୱଙ୍କ ପାଖକୁ ଫେରିଯିବାକୁ ଅନୁମତି ଦିଆଯାଉ ।

ଅମ୍ବାଙ୍କ କଥାରେ ଉଭୟେ ସତ୍ୟବତୀ ଓ ଭୀଷ୍ମ ରାଜି ହେଲେ । ଅମ୍ବା ଭାବିଥିଲେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ସଲ୍ୱ ଖୁସି ହେଇଯିବେ । କିନ୍ତୁ ଅମ୍ବା ହସ୍ତିନାପୁରରୁ ଯାଇଁ ଯେତେବେଳେ ସୌଭ ଦେଶରେ ପହଞ୍ଚିଲେ, ସେତେବେଳେ ଅମ୍ବାଙ୍କୁ ପତ୍ନୀ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ସଲ୍ୱ ସିଧା ମନାକରିଦେଲେ । ସଲ୍ୱ କହିଲେ ଥରେ ଅନ୍ୟଜଣେ ପୁରୁଷ ଦ୍ୱାରା ଅପହରଣ ହେଇସାରିଥିବା ନାରୀକୁ ସେ ବିବାହ କରି ପତ୍ନୀର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦେଇ ପାରିବେନି ।

ସଲ୍ୱଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଅମ୍ବାଙ୍କ ହୃଦୟ ଭାଙ୍ଗିଗଲା । ତାଙ୍କର କୌଣସି ଅନୁରୋଧକୁ ସୌଭ ରାଜା ସଲ୍ୱ ଶୁଣିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥିଲେ । ଏବେ କୁଆଡେ ଯିବେ ଅମ୍ବା । ବାଧ୍ୟ ହେଇ ତାଙ୍କୁ ହସ୍ତିନାପୁରକୁ ଫେରି ଆସିବାକୁ ପଡିଲା । ଅମ୍ବା ଭାବିଲେ ଠିକ ଅଛି ଭାଗ୍ୟରେ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ପ୍ରେମିକ ପୁରୁଷ ଆଉ ମିଳିବାର ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ହସ୍ତିନାପୁରରେ ପହଞ୍ଚିଲା ବେଳକୁ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ପତ୍ନୀ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ମନା କଲେ । କହିଲେ ଯାହା ଅନ୍ୟକୁ ଥରେ ଦାନ ଭାବରେ ଦିଆସରିଥାଏ ତାକୁ ଆଉଥରେ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଏନି ।

ଅମ୍ବାଙ୍କ ପାଖରେ ଏବେ ସବୁ ରାସ୍ତା ବନ୍ଦ । ତାଙ୍କୁ ଲାଗିଲା ତାଙ୍କର ଏମିତି ଅବସ୍ଥା ପାଇଁ ଏକା ଭୀଷ୍ମହିଁ ଦାୟୀ । ସେ ସିଧା ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସି କହିଲେ, ସଲ୍ୱ କିମ୍ବା ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ କେହିବି ତାଙ୍କୁ ପତ୍ନୀ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ଏବେ ଆଉ ଚାହାଁନ୍ତିନି । ତାଙ୍କୁ ଯେହେତୁ ଭୀଷ୍ମହିଁ ଅପହରଣ କରି ଆଣିଛନ୍ତି ନିୟମତଃ ସେ ହିଁ ତାଙ୍କୁ ଏବେ ବିବାହ କରନ୍ତୁ ଓ ପତ୍ନୀର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦିଅନ୍ତୁ ।

ବିବାହ ନ କରିବାର ଶପଥ ନେଇଥିବା ଯୁବକଙ୍କ ରାଜକନ୍ୟା ଅପହରଣ

ଅମ୍ବାଙ୍କ ଯୁକ୍ତି ଶୁଣି ଭୀଷ୍ମ କହିଲେ, ହଁ ସତ କଥା ମୁଁ ତୁମକୁ ଅପହରଣ କରି ଆଣିଥିଲି । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନିଜେ ବିବାହ କରିବାକୁ ତୁମ ତିନି ଭଉଣୀଙ୍କୁ ଆଣିନଥିଲି । ଆଣିଥିଲି ମୋ ସାନ ଭାଇ ସହ ବିବାହ ଦେବାକୁ । କିନ୍ତୁ ତୁମେ ତ ନିଜେ ମନା କଲ ଓ ସଲ୍ୱଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବା ପାଇଁ ଏଠୁ ଚାଲିଗଲ । ମୁଁ କିନ୍ତୁ ତୁମକୁ ବିବାହ କରିପାରିବିନି । ଅନେକ ଆଗରୁ ମୁଁ ଶପଥ ନେଇସାରିଛି ଜୀବନ କାଳ ଭିତରେ କେବେବି ବିବାହ କରିବିନି । ତୁମକୁ ଏବେ ସଲ୍ୱ ଓ ବିଚିତ୍ରବୀର୍ଯ୍ୟ ଉଭୟେ ବିବାହ କରିବାକୁ ମନା କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତୁମେ ଏବେ ମୁକ୍ତ । ଏତେ ବଡ ପୃଥିବୀରେ ତୁମେ ତୁମ ଇଚ୍ଛାରେ ଯାହାକୁ ଇଚ୍ଛା ତାକୁ ବିବାହ କରି ଘର ସଂସାର କରିପାର ।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କ କଥା ଶୁଣିଲା ପରେ ଅମ୍ବା ବୁଝୁଥିଲେ ଆଗକୁ ବାଟ ଚାଲିବାକୁ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଆଉ କିଛି ବି ରାସ୍ତା ବାକି ନାହିଁ । ତାଙ୍କ ମନ କ୍ରୋଧରେ ଭରି ଯାଇଥାଏ । ସବୁଗୁଡା ରାଗ ତାଙ୍କର ଏବେ ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ଉପରେ । ସେ ହିଁ ତାଙ୍କ ଜୀବନକୁ ପୋଡି ଜାଳି ଛାରଖାର କରିଦେଲେ ।

ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ଉପରେ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାକୁ ହେବ । କିନ୍ତୁ କେମିତି? ଦୁଃଖ ଓ ଅପମାନରେ ମ୍ରିୟମାଣ ହୋଇ, କ୍ରୋଧ ଏବଂ ପ୍ରତିଶୋଧର ନିଆଁରେ କୁହୁଳି କୁହୁଳି ହସ୍ତିନାପୁରର ରାଜନଅରରୁ ବାହାରି ଆସିଲେ ଅମ୍ବା ।

(ବି.ଦ୍ର: ଏହି ଲେଖାରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ତଥ୍ୟ ଲେଖକଙ୍କ ନିଜସ୍ୱ ମତ)