ବାଲେଶ୍ୱର ଟ୍ରିପଲ ଟ୍ରେନ୍ର ଭୟଙ୍କର ଦୁର୍ଘଟଣାକୁ ଦୁଇ ଦିନ ବିତିଗଲାଣି। କିନ୍ତୁ ଏବେ ବି ଏହି ଘଟଣା ମନରୁ ଯାଉନି। ଏହି ସାଂଘାତିକ ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ଜଡିତ ଦୁଇଟି ଯାତ୍ରୀବାହୀ ଟ୍ରେନ୍ରେ ଯାତ୍ରା କରୁଥିବା ଶହ ଶହ ପୁରୁଷ, ମହିଳା ଏବଂ ଶିଶୁଙ୍କ ଜୀବନ ଦୀପ ଲିଭିଯାଇଛି। କାହା ମଥାରୁ ସିନ୍ଦୁର ଲିଭିଯାଇଛି ତ ଆଉ କିଏ ବାପା-ମା’ ଛେଉଣ୍ଡ ହୋଇଯାଇଛି। କେଉଁଠି ବୁଢା ବାପ-ମା’ଙ୍କ ଆଖିରୁ ଶୁଖୁନି ଲୁହ।
୩୯ ବର୍ଷୀୟ ଜଗନ୍ନାଥ ସାହୁ ମଧ୍ୟ ସେହି ସମୟକୁ ଭୁଲି ପାରି ନାହାନ୍ତି। ସେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ପ୍ରାଣ ହରାଇଥିବା ଯାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ହୋଇଯାଇଥାନ୍ତେ, କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ସାଥ୍ ଦେଇଥିଲା। ଭଗବାନ ତାଙ୍କୁ ବଛେଇ ଦେଇଛନ୍ତି।
ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ: NDRF ଓ ODRAF ପହଞ୍ଚିବା ଆଗରୁ ବଢ଼ାଇଥିଲେ ସହାୟତାର ହାତ
Also Read
ଶ୍ରୀ ସାହୁ ହେଉଛନ୍ତି ଜଣେ ଡାକ୍ତରୀ ପ୍ରତିନିଧୀ, ଯିଏ ବେଙ୍ଗାଲୁରୁ-ହାଓ୍ୱଡା ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍ରେ ଉପକୂଳ ଓଡିଶାର ଗୋପାଳପୁର ନିକଟ ବ୍ରହ୍ମପୁରରୁ ଖଡଗ୍ପୁରରେ ଥିବା ତାଙ୍କ ଶଶୁର ଘରକୁ ଯାଉଥିଲେ। ସେ ଯେଉଁ କମ୍ପାର୍ଟମେଣ୍ଟ୍ରେ ଯାତ୍ରା କରୁଥିଲେ, ତାହା ଖେଳଣା ଟ୍ରେନ୍ ପରି ଖଣ୍ଡବିଖଣ୍ଡ ହୋଇଯାଇଥିଲା।
"ମୁଁ ଏକ ବଡ ଦୁର୍ଘଟଣାର ପ୍ରଭାବକୁ ଅନୁଭବ କଲି, ଯାହା ଧକ୍କା ହେବାର ଏକ ସିରିଜ୍ ଥିଲା। ଏହା ପାରେ ଯାହା ଏକ ଘଣ୍ଟା ପରି ଲାଗୁଥିଲା, କିନ୍ତୁ ପ୍ରକୃତରେ ଏହା କିଛି ମିନିଟ୍ର। ମୁଁ ନିଜକୁ ଯାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ମୃତ ଶରୀର ଏବଂ ଟ୍ରେନର ବଙ୍କା ହୋଇଯାଇଥିବା ଷ୍ଟିଲ୍ ଭିତରେ ଫସିଥିବା ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି।”
ଯଦିଓ ପ୍ରଥମରୁ ସେ ଭୟଭିତ ହୋଇଯାଇଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ସେ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ନିଜକୁ ଶାନ୍ତ କଲେ ଏବଂ ଧୀରେ ଧୀରେ କମ୍ପାର୍ଟମେଣ୍ଟରୁ ବାହାରକୁ ଯିବାକୁ ରାସ୍ତା ଖୋଜିଲେ। ତଳକୁ ଯିବାକୁ ରାସ୍ତା ଖୋଜୁଥିବା ବେଳେ ତାଙ୍କୁ ବାଟ ମିଳିଯାଇଥିଲା।
ସେ କୁହନ୍ତି ଯେ, “ମୋର ବାମ କାଙ୍କରେ ଖୁବ୍ ଆଘାତ ଲାଗିଥିଲା ଏବଂ ଦେହ ସାରା ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲା। କିନ୍ତୁ ମତେ ଜଣାଥିଲା ଚେଷ୍ଟା ଜାରି ରଖିବାକୁ ପଡିବ ଓ ବାହାରକୁ ଆସିବାକୁ ପଡିବ। ସୌଭାଗ୍ୟବଶତଃ କ୍ଷତ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସତ୍ତ୍ୱେ ମୁଁ ଏହା କରିଲି।”
ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ: ଓଡ଼ିଶା ଟ୍ରେନ୍ ଟ୍ରାଜେଡି: କେମିତି ହେଲା ଦୁର୍ଘଟଣା..କଳାରାତିର କାହାଣୀ ବଖାଣିଲେ ଟ୍ରେନ୍ ଡ୍ରାଇଭର୍
ବାହାରକୁ ଆସିବା ପରେ ସେ ଏକ ଦୀର୍ଘ ଶ୍ୱାସ ନେଲେ। ଏହା ପରେ ସେ ନିଜର କ୍ଷତ ଏବଂ ଆଖପାଖ ସ୍ଥିତିର ଆକଳନ କରି ଦୁର୍ଘଟଣାସ୍ଥଳର ଅବସ୍ଥା ଗୁରୁତର ଥିବାରୁ ଖଡଗପୁର ଅଭିମୁଖେ ଯାତ୍ରା କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ। ସେ ଦୁର୍ଘଟଣା ସ୍ଥଳଠାରୁ ପ୍ରାୟ ୨୫ କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ଥିବା ବାଲେଶ୍ୱରକୁ ଏକ ବସ୍ରେ ଆସିଲେ, ଏହା ପରେ ଖଡଗପୁର ଯାତ୍ରା କଲେ।
ସେ ତାଙ୍କ ଶଶୁର ଘରେ ପହଞ୍ଚି ଏକ ଜାତୀୟ ଗଣମାଧ୍ୟମ ସହ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି ସାହୁ କହିଛନ୍ତି ଯେ ସେ ଏବେ ବି ଭୟଭୀତ ଅଛନ୍ତି। ସେ କହିଛନ୍ତି “ମୁଁ ଯାତ୍ରା କରୁଥିବା ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତ ଯାତ୍ରୀ ଘଟଣାସ୍ଥଳରେ ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିଥିଲେ। ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ ମୁଁ କିପରି ବଞ୍ଚିଗଲି କିନ୍ତୁ ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି। ମୁଁ ଏହି ଦୁଃଖଦ ଯାତ୍ରାକୁ କେବେବି ଭୁଲି ପାରିବି ନାହିଁ।”