Importance Of Christmas Or Badadina: ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସକୁ କାହିଁକି କୁହାଯାଏ ବଡ଼ଦିନ; ଜାଣିବା ଏହି ଦିନଟିର ଧାର୍ମିକ ଓ ସାଂସ୍କୃତିକ ମହତ୍ତ୍ୱ

ପ୍ରତିବର୍ଷ ଡିସେମ୍ବର ୨୫ ତାରିଖକୁ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ‘ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ୍’ (Christmas Celebration) ବା ‘ବଡ଼ଦିନ’ (Badadina) ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଏ। ଏହା ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମର ଏକ ପ୍ରମୁଖ ପର୍ବ, ଯାହା ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନକୁ ସ୍ମରଣ କରି ପାଳନ କରାଯାଏ। ଏହି ଦିନଟି କେବଳ ଧାର୍ମିକ ଉତ୍ସବ ନୁହେଁ, ବରଂ ଏକ ସାଂସ୍କୃତିକ ଘଟଣା ଭାବରେ ମଧ୍ୟ ପରିଚିତ। ଭାରତରେ ଏହାକୁ 'ବଡ଼ଦିନ' କୁହାଯାଏ। ଏହି ଲେଖାରେ ଆମେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମ ପର୍ବର ଇତିହାସ, ଧାର୍ମିକ ଗୁରୁତ୍ୱ, ପାଳନ ବିଧି, ପଛରେ ଥିବା କାହାଣୀ ଏବଂ ଭାରତରେ ଏହାର ନାମକରଣର କାରଣ ସଂପର୍କରେ ବିସ୍ତୃତ ଆଲୋଚନା କରିବା।

ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସର ଇତିହାସ

ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସର ଉତ୍ପତ୍ତି ପ୍ରାଚୀନ ରୋମାନ୍ ସଭ୍ୟତା ସହିତ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଛି। ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟ ଯୁଗରେ ଇଷ୍ଟର୍ ପର୍ବ ପ୍ରଧାନ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନକୁ ପାଳନ କରିବାର ପ୍ରଥା ପରେ ବିକଶିତ ହେଲା। ଐତିହାସିକମାନେ କୁହନ୍ତି ଯେ, ପ୍ରଥମ ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ୍ ପାଳନର ଉଲ୍ଲେଖ ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ ୩୩୬ରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ, ଯେତେବେଳେ ରୋମାନ୍ ସମ୍ରାଟ୍ କନଷ୍ଟାଣ୍ଟାଇନ୍ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମକୁ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ଡିସେମ୍ବର ୨୫ ତାରିଖକୁ ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ ଭାବରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ କରାଗଲା, ଯାହା ରୋମାନ୍ ସାଟର୍ନାଲିଆ (Saturnalia) ପର୍ବର ସମୟକୁ  ମିଳିଥିଲା। ସାଟର୍ନାଲିଆ ଥିଲା ଏକ ପ୍ରାଚୀନ ରୋମାନ୍ ଉତ୍ସବ, ଯାହା ଡିସେମ୍ବରରେ ପାଳନ କରାଯାଉଥିଲା ଏବଂ ଏଥିରେ ଉପହାର ବାଣ୍ଟିବା, ଭୋଜନ ଓ ଆନନ୍ଦର ପ୍ରଥା ଥିଲା। ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟ ଚର୍ଚ୍ଚ ଏହି ପର୍ବକୁ ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମ ସହିତ ଯୋଡ଼ି ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମର ପ୍ରସାର କଲା। ଏହାପରେ ମଧ୍ୟଯୁଗରେ ଖ୍ରୀସମାସ୍ ୟୁରୋପରେ ବ୍ୟାପକ ହେଲା ଏବଂ ଆଧୁନିକ କାଳରେ ଏହା ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ଏକ ସାମାଜିକ ଉତ୍ସବ ହୋଇଗଲା। ଭାରତରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ୍ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ ଓ ବ୍ରିଟିଶ୍ ଉପନିବେଶିକ କାଳରେ ପ୍ରବେଶ କଲା ଏବଂ ଏବେ ଏହା ଏକ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଛୁଟିଦିନ।

ଧାର୍ମିକ ଗୁରୁତ୍ୱ ଏବଂ ଏହା ପଛର କାହାଣୀ

ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସର ଧାର୍ମିକ ଗୁରୁତ୍ୱ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଉଚ୍ଚ। ଏହା ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଜନ୍ମକୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଯାହାଙ୍କୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପୁତ୍ର ଭାବରେ ମାନନ୍ତି। ବାଇବଲର ନୂତନ ନିୟମର ବର୍ଣ୍ଣନା ଅନୁସାରେ, ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମ ଏକ ଚମତ୍କାର ଘଟଣା ଥିଲା। ମରିୟମ୍ ନାମକ କନ୍ୟାକୁ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଦ୍ୱାରା ଗର୍ଭଧାରଣ କରାଇ ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମ ହେଲା। ତାଙ୍କର ପିତା ଯୋସେଫ୍ ଏବଂ ମାତା ମରିୟମ୍ ବେଥଲେହେମର ଏକ ଗୋଶାଳାରେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଜନ୍ମ ଦେଲେ, କାରଣ ସେଠାକାର କୌଣସି ଅତିଥିଶାଳାରେ ତାଙ୍କୁ ସ୍ଥାନ ମିଳିନଥିଲା। ଏହି ଘଟଣାକୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମରେ 'ନାଟିଭିଟି' (nativity) କୁହାଯାଏ, ଯାହା ମାନବ ରୂପରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଧରାବତରଣକୁ ବୁଝାଇଥାଏ ଅଥବା ଇନକାର୍ଣ୍ଣେସନ୍ (incarnation)ର ପ୍ରତୀକ। ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମରେ କୁହାଯାଇଛି, ଏହି ଜନ୍ମ ମାନବଜାତିର ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଥିଲା, ଯେହେତୁ ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ ପାପରୁ ମୁକ୍ତି ଦେବା ପାଇଁ ଆସିଥିଲେ। ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟମାନେ ଏହି ଦିନକୁ ପ୍ରେମ, ଶାନ୍ତି ଓ ଆଶାର ପ୍ରତୀକ ଭାବରେ ଦେଖନ୍ତି। ଏହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମାନବଜାତି ପ୍ରତି ପ୍ରେମର ପ୍ରମାଣ, ଯେହେତୁ ସେ ନିଜ ପୁତ୍ରକୁ ପଠାଇ ମାନବଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କଲେ। ଏହି କାରଣରୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମରେ ଏହାକୁ ଏତେ ଜାକଜମକରେ ପାଳନ କରାଯାଏ – ଏହା କେବଳ ଜନ୍ମଦିନ ନୁହେଁ ବରଂ ମୁକ୍ତିର ଆରମ୍ଭ।

ପାଳନ ବିଧି ଏବଂ ପରମ୍ପରା

ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସର ପାଳନ ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ବିଭିନ୍ନ ପରମ୍ପରାରେ ହୁଏ। ଧାର୍ମିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟମାନେ ଚର୍ଚ୍ଚରେ ମିଡନାଇଟ୍ ମାସ୍ (ଆରାଧନା) କରନ୍ତି, ଯେଉଁଠାରେ ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମ କାହାଣୀ ପଢ଼ାଯାଏ ଏବଂ କ୍ୟାରୋଲ୍ ଗାନ ହୁଏ। ଘରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ୍ ଟ୍ରି ସଜାଯାଏ, ଯାହା ଅନନ୍ତ ଜୀବନର ପ୍ରତୀକ ବୋଲି କୁହାଯାଏ। ଏହି ଟ୍ରି ବା ଗଛରେ ଲାଇଟ୍, ବଲ୍ ଏବଂ ଷ୍ଟାର୍ ଲଗାଯାଏ, ଯାହା ବେଥଲେହେମର ତାରାକୁ ସ୍ମରଣ କରାଇଥାଏ।

ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସରେ ଉପହାର ବାଣ୍ଟିବା ଏକ ପ୍ରମୁଖ ପରମ୍ପରା, ଯାହା ଯୀଶୁଙ୍କୁ ମାଗାଇଙ୍କ ଉପହାର ଦେବାରୁ ପ୍ରେରିତ ହୋଇଛି ବୋଲି କୁହାଯାଏ। ସାନ୍ତା କ୍ଲଜ୍ ଏକ ଲୋକକଥା ଚରିତ୍ର, ଯିଏ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଉପହାର ଦିଅନ୍ତି ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ। ଭୋଜନରେ କେକ୍, ଟର୍କି ଏବଂ ପ୍ଲମ୍ ପୁଡିଙ୍ଗ୍ ରହିଥାଏ।

ଭାରତରେ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସର ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାନୀୟ ପରମ୍ପରା ମିଶିଥାଏ – ଯେପରି ଗୋଆରେ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ୍ ଶୈଳୀର ଭୋଜନ, କେରଳରେ ମଲାୟାଲମ୍ କ୍ୟାରୋଲ୍ ଏବଂ ଉତ୍ତର ଭାରତରେ ବଜାରରେ ସଜବାଜ। ବିଶ୍ୱର ବିଭିନ୍ନ ଦେଶରେ ଭିନ୍ନ ପରମ୍ପରା ରହିଛି, ଯେପରି ମେକ୍ସିକୋରେ ପୋଇନ୍ସେଟିଆ ଫୁଲ ଏବଂ ୟୁରୋପରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ୍ ମାର୍କେଟ୍। ଏହିସବୁ ପରମ୍ପରା ପ୍ରେମ, ସହାନୁଭୂତି ଓ ଏକତାର ବାର୍ତ୍ତା ଦିଅନ୍ତି।

କାହିଁକି ବଡ଼ଦିନ କୁହାଯାଏ?

ଭାରତରେ, ଖାସ୍ କରି ଉତ୍ତର ଭାରତ ଏବଂ ହିନ୍ଦୀ ଭାଷାଭାଷୀ ଅଞ୍ଚଳରେ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସକୁ 'ବଡ଼ଦିନ' କୁହାଯାଏ। ଏହି ନାମର ଉତ୍ପତ୍ତି ବ୍ରିଟିଶ୍ ଉପନିବେଶିକ କାଳରେ ହୋଇଥିଲା ବୋଲି ମନେକରାଯାଏ। ବ୍ରିଟିଶ୍ ଅଧିକାରୀମାନେ ଏହି ଦିନକୁ 'ବିଗ୍ ଡେ' କହୁଥିଲେ, ଯାହାର ଅର୍ଥ ହିନ୍ଦୀରେ 'ବଡ଼ଦିନ' ହେଲା। ଏହା ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଚଳିତ ହେଲା ଏବଂ ଏବେ ଏହା ଏକ ସାଧାରଣ ନାମ ହୋଇଗଲା।

ଓଡ଼ିଆରେ ମଧ୍ୟ ଏହାକୁ ବଡ଼ଦିନ କୁହାଯାଏ ଏବଂ ବେଙ୍ଗଲୀରେ ଏହାକୁ 'ବୋରୋ ଦିନ' କୁହାଯାଏ, ଯାହାର ଅର୍ଥ ମଧ୍ୟ ସମାନ। ଏହି ନାମ ଏହି ଦିନର ମହତ୍ତ୍ୱକୁ ଦର୍ଶାଏ – ଏହା ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ପର୍ବ। ଭାରତ ହିନ୍ଦୁ ବହୁଳ ହୋଇଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ, ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକ ଏହି ଦିନକୁ ପାଳନ କରନ୍ତି ଏବଂ ଏହାକୁ 'ବଡ଼ଦିନ' କହି ସମ୍ବୋଧନ କରନ୍ତି। ଏହା ଭାରତର ସାଂସ୍କୃତିକ ବହୁଳ ଚରିତ୍ରକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରେ, ଯେଉଁଠାରେ ସମସ୍ତ ଧର୍ମର ପର୍ବ ଏକତ୍ର ପାଳନ ହୁଏ।

ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ ପାଳନର ବିଧି

ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ ପାଳନ ବହୁତ ଆନନ୍ଦମୟ ଓ ରଙ୍ଗୀନ। ଏହି ପର୍ବର ମୁଖ୍ୟ ସାଜସଜ୍ଜା ଓ ନୀତିଗୁଡ଼ିକରେ ହେଲା- ଏହିଦିନ ଚର୍ଚ୍ଚଗୁଡ଼ିକୁ ଆଲୋକରେ ସଜା ଯାଇଥାଏ। ସାରା ଚର୍ଚ୍ଚରେ ଫୁଲ ଓ ତାରାର ଆଲୋକ ଡିଜାଇନ୍ ଲାଇଟ୍ ସବୁ ମାଳମାଳ କରି ଝୁଲାଯାଏ। ମଧ୍ୟରାତ୍ରିରେ ‘ମିଡନାଇଟ୍ ମାସ୍’ ବା ସମୁହ ପ୍ରାର୍ଥନା ହୋଇଥାଏ। ଅନ୍ୟ ଭାରତୀୟ ପର୍ବ ପରି ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମରେ ମଧ୍ୟ ଏହିଦିନ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନେ ନୂଆ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧନ୍ତି। ପରସ୍ପରକୁ ଉପହାର ଓ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଦେଇଥାନ୍ତି। ବଡ଼ଦିନର କେକ୍, ମିଠା ଓ ବିଶେଷ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୁଏ। ‘ସାଣ୍ଟା କ୍ଲଜ୍’ ଶିଶୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆନନ୍ଦର ପ୍ରତୀକ ହୋଇଥାଏ।

ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ୍ ବା ବଡ଼ଦିନ ହେଉଛି ପ୍ରେମ, ଶାନ୍ତି ଓ ଆନନ୍ଦର ପର୍ବ। ଏହା ଯୀଶୁଙ୍କ ଜନ୍ମର ସ୍ମରଣରେ ପାଳନ ହୁଏ ଏବଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମରେ ଏହାର ଧାର୍ମିକ ମହତ୍ତ୍ୱ ଅପରିସୀମ। ବିଶ୍ୱର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଏହାର ପାଳନ ବିଧି ଭିନ୍ନ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ, ମୂଳ ବାର୍ତ୍ତା ସମାନ – ମାନବତା ଏବଂ ଉଦାରତା। ଭାରତରେ 'ବଡ଼ଦିନ' ନାମ ଏହାର ବ୍ୟାପକତାକୁ ଦର୍ଶାଏ। ଆଧୁନିକ ସମୟରେ ଏହା କେବଳ ଧାର୍ମିକ ନୁହେଁ, ବରଂ ଏକ ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ସାଂସ୍କୃତିକ ଘଟଣା ହୋଇଗଲାଣି। ଏହି ପର୍ବ ଆମକୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏକତ୍ର କରିବାର ଶିକ୍ଷା ଦିଏ ଏବଂ ନୂତନ ବର୍ଷର ଆରମ୍ଭରେ ଆଶାର କିରଣ ଯୋଗାଏ।