Viral: ବିମାନ କର୍ମଚାରୀ ଅଭିଷେକଙ୍କ ମହାନତା; ଗର୍ଭବତୀଙ୍କ ପାଇଁ ସାଜିଲେ ରକ୍ଷକ

ମନେକର ଆପଣ କୌଣସି ଏକ ଖରାପ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଫସି ଯାଇଛନ୍ତି, ବାହାରିବାକୁ କୌଣସି ଉପାୟ ନାହିଁ। ଏପରି ପରିସ୍ଥିତିରେ, ଯଦି ଜଣେ ଅପରିଚିତ ବ୍ୟକ୍ତି ଆପଣଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆସନ୍ତି ତେବେ ଆପଣ କିପରି ଅନୁଭବ କରିବେ ଭାବନ୍ତୁ। ଖୁସିରେ ଆଖି ଛଳ ଛଳ ହେଇଯିବନି କି!

ପାର୍ଥ ଭାନୁଶାଲିଙ୍କ ସହ ଏମିତି ହିଁ ହୋଇଛି। ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ଗର୍ଭବତୀ ଥିଲେ। ବିମାନବନ୍ଦରରେ ହଠାତ୍ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଅବସ୍ଥା ଖରାପ ହୋଇଗଲା। ପାର୍ଥ କିଛି ବୁଝିପାରିଲେ ନାହିଁ। ସେ ଔଷଧ ପାଇଁ ଚାରିଆଡ଼େ ଘୂରି ବୁଲୁଥିଲେ। ଠିକ୍ ସେତିକିବେଳେ ଇଣ୍ଡିଗୋର ଜଣେ ଅଧିକାରୀ ତାଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଧାଇଁ ଆସିଲେ।

ବମ୍ବେର ଅଫିସିଆଲ୍ ହ୍ୟୁମାନ୍ସ ଦ୍ୱାରା ଇନଷ୍ଟାଗ୍ରାମରେ ଶେୟାର ହୋଇଥିବା ଏହି ପୋଷ୍ଟ ଖୁବ୍ ଭାଇରାଲ ହେବାରେ ଲାଗିଛି ଏବଂ ଲୋକମାନେ ବିମାନବନ୍ଦର ଅଧିକାରୀଙ୍କୁ ତୀବ୍ର ପ୍ରଶଂସା କରୁଛନ୍ତି।

ପାର୍ଥ ହ୍ୟୁମାନ୍ସ ଅଫ୍ ବମ୍ବେ ସହିତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କାହାଣୀ ଶେୟାର କରିଛନ୍ତି। ସେ କହିଛନ୍ତି, “ମୋର ୬ ମାସର ଗର୍ଭବତୀ ପତ୍ନୀ ଏବଂ ମୁଁ ଭୁବନେଶ୍ୱର ବିମାନବନ୍ଦରରେ ଥିଲୁ। ଏଠାରେ ଏକ ସୁଟିଂ ଥିଲା। ଖରାପ ପାଗ ହେତୁ ଆମର ବିମାନ ୩ ଘଣ୍ଟା ବିଳମ୍ବ ଥିଲା। ସୁଟିଂ ପରେ ଆମେ ମୁମ୍ବାଇ ଫେରିଯିବାକୁ ଯାଉଥିଲୁ, ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ଲାନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଥିଲୁ। ଯେତେବେଳେ ମୋ ପତ୍ନୀ ମୋତେ କହିଥିଲେ ଯେ ତାଙ୍କର ବାନ୍ତି ଔଷଧ ସରିଯାଇଛନ୍ତି। କେବଳ ଏହି ଔଷଧ ହିଁ ତାଙ୍କୁ ବିମାନରେ ଘଟୁଥିବା ସମସ୍ୟାରୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେଇଥାଏ। କିନ୍ତୁ ବିମାନବନ୍ଦରରେ କୌଣସି ଔଷଧ ଦୋକାନ ନଥିଲା। ମୁଁ ଡରିଗଲି ଆଉ କ’ଣ କରିବି ଜାଣି ପାରିଲି ନାହିଁ।”

ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ: ମଶାଣି ବନ୍ଧୁଙ୍କ ମହାନତା ! ପ୍ରୟାଗରାଜରେ ହେବ ଅପରିଚିତଙ୍କ ଅସ୍ଥି ବିସର୍ଜନ

ଭାନୁଶାଲି ଆହୁରି କହିଛନ୍ତି ଯେ “ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଏକ ଉପାୟ ବାହାର କଲି, ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ବସିବା ପାଇଁ ଏକ ସ୍ଥାନ ଖୋଜିଲି, ତାପରେ ମୁଁ ସୁରକ୍ଷା ଫାଟକ ଆଡକୁ ଗଲି। ସେଠାରେ ଥିବା କର୍ମଚାରୀମାନଙ୍କୁ ବାହାରକୁ ଯିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କଲି, ମନାଇବା ପରେ ସେମାନେ ମୋତେ ଚେକ୍ ଇନ୍ ଅଞ୍ଚଳକୁ ଯିବାକୁ ଦେଲେ। ସେଠାରେ ୩-୪ ଜଣ ଆଟେଡାଣ୍ଟ ଥିଲେ, ଏବଂ ମୁଁ ମୋର ସମସ୍ୟା ବିଷୟରେ କହିଲି। ତା’ପରେ ଜଣେ ଆଟେଡାଣ୍ଟ ଅଭିଷେକ ବିମାନବନ୍ଦରରେ ଡ୍ୟୁଟିରେ ଥିବା ଡାକ୍ତରଙ୍କ ନିକଟକୁ ନେଇଗଲେ। ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ ସେଠାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ କିଛି ନଥିଲା। ବିମାନବନ୍ଦରରୁ ନିକଟତମ ଫାର୍ମାସି ୩ କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ଥିଲା।”

“ଅଭିଷେକ ମତେ ପରାମର୍ଶ ଦେଲେ ଯେ ମୋର କୌଣସି ବନ୍ଧୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଔଷଧ ଆଣିବାକୁ। କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ କହିଲି ଯେ ସହରରେ ମୋର କେହି ଚିହ୍ନା ଜଣା ନାହାନ୍ତି, ସେ ମଧ୍ୟ ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲେ। କିଛି ସେକେଣ୍ଡ ପରେ ସେ ନିଜେ ଔଷଧ ପାଇଁ ଚାଲିଗଲେ। କିନ୍ତୁ ବିମାନ ନୀତି ଯୋଗୁଁ ଆମେ ଫୋନ୍ ନମ୍ବର ବିନିମୟ କରିପାରିଲୁ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଆମର ପରସ୍ପର ସହ ଯୋଗାଯୋଗ କରିବାର କୌଣସି ଉପାୟ ନଥିଲା। ଡର ଲାଗୁଥିଲା ଯେ ସେ ଔଷଧ ଜାଣି ନ ପାରି ଖାଲି ହାତରେ ଫେରିପାରନ୍ତି।”

ଚିନ୍ତାରେ ଥାଇ ଆମେ ବିମାନବନ୍ଦରରେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲୁ। ମୁଁ ମୋ ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲି। କିନ୍ତୁ ୨୫ ମିନିଟ୍ ପରେ ଯେତେବେଳେ ସେ ଔଷଧ ନେଇ ଆସିଲେ, ମୋ ଆଖି ଲୁହରେ ଭରିଗଲା। ସେ ୫ଟି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଔଷଧ ଦୋକାନକୁ ଯାଇଥିଲେ। ଯେତେବେଳେ ସେହି ସମାନ ଔଷଧ ମିଳିଲା ନାହିଁ, ସେ ସେହିପରି ଅନ୍ୟ ଏକ ବ୍ରାଣ୍ଡର ଔଷଧ ଆଣିଥିଲେ।

ପାର୍ଥ କହିଛନ୍ତି ଯେ “ମୁଁ ଟଙ୍କା ଦେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି କିନ୍ତୁ ସେ ତାହା ନେଇ ନଥିଲେ। ମୁଁ ପଚାରିଲି, ବିମାନ ସେବା ତୁମକୁ ଏହା ଦେବ କି? ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, ନା ସାର୍, ମୁଁ ଏହା କରୁଛି କାରଣ ମୁଁ ଯତ୍ନ ନେଉଛି। ସେ ମୋତେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟିର ଏହି ଭାବନା ଦେଇଥିଲେ ଯେ ଦୁନିଆରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଭଲ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି। ଏହାର ୧୫ ମିନିଟ୍ ପରେ, ମୋ ପତ୍ନୀ ଆରାମ ଅନୁଭବ କଲେ।”