LIVE TV
କୁହାଯାଏ ଯେ ପ୍ରତିଭା କେବେବି ଲୁଚି ରୁହେନି। ରାସ୍ତା ଯେତେ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ହେଉନା କାହିଁକି, ପ୍ରତିଭା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏହାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରି ଆଗକୁ ବଢିଚାଲେ। ଯଦି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିରେ ସାହସ ଥାଏ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗନ୍ତବ୍ୟସ୍ଥଳ ସହଜ ହୋଇଯାଏ। ରାଜସ୍ଥାନର ସିକର ଜିଲ୍ଲାର ଦନ୍ତରାମଗଡ଼ ତହସିଲର ଶ୍ୟାମପୁରା ଗାଁର ବାସିନ୍ଦା ଭରତ ସିଂହ ଶେଖୱାତ ଏହାର ଏକ ଉଦାହରଣ।
ଏକ ଦୁର୍ଘଟଣା ଭରତ ସିଂହଙ୍କ ହାତ ଛଡ଼ାଇ ନେଇଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଏହା ତାଙ୍କ ସାହସକୁ ଛଡ଼ାଇ ନେଇ ପାରି ନଥିଲା। ଭରତ ତାଙ୍କ ସାହସର ଶକ୍ତି ଉପରେ ପାଦ ଦେଇ ନିଜ ଭାଗ୍ୟ ନିଜେ ଲେଖିଥିଲେ।
ଭରତ ସିଂହଙ୍କୁ ଯେତେବେଳେ ମାତ୍ର ୬ ବର୍ଷ ହୋଇଥିଲା ସେ ଏକ ଦୁର୍ଘଟଣାର ସମ୍ମୁଖିନ ହୋଇଥିଲେ। ଏହି ଦୁର୍ଘଟଣା ତାଙ୍କର ଦୁଇ ହାତକୁ ନେଇଯାଇଥିଲା। ଭରତ କିନ୍ତୁ ସାହସ ହରାଇ ନଥିଲେ। ସେ ପାଠ ପଢିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କ ପାଦକୁ ବ୍ୟବହାର କରିଥିଲେ। ସେ କେବଳ ନିଜ ପାଦରେ ଲେଖି ପାଠ ପଢା ସମାପ୍ତ କରିନାହାଁନ୍ତି, ୧୦ କିଲୋମିଟର ରାଜ୍ୟ ପାରା ଅଲିମ୍ପିକ୍ସରେ ବ୍ରୋଞ୍ଜ୍ ପଦକ ମଧ୍ୟ ଜିତିଛନ୍ତି। ଦିନରାତି ଅଧ୍ୟୟନ କରିବା ପରେ ସେ କୃଷି ପର୍ଯ୍ୟବେକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରିଛନ୍ତି। ଭରତଙ୍କ ସଫଳତାର କାହାଣୀ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଜାଣିଥିବା ଲୋକେ ଗର୍ବ କରୁଛନ୍ତି।
ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ: ଯୋଉ କଲେଜ୍ରେ ବାପା ପିଅନ ସେହି କଲେଜରେ ପଢି ୨୦ ଲକ୍ଷ ପ୍ୟାକେଜ୍ରେ ନିଯୁକ୍ତି
Also Read
ଭାରତ ସିଂହ ଶେଖାୱତ ୧୯ ଜୁନ୍ ୧୯୯୩ରେ ଏକ ଗରିବ ପରିବାରରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। ବୃଦ୍ଧାବସ୍ଥାରେ ଭରତଙ୍କ ଲାଳନପାଳନ ଅଭାବରୁ ତାଙ୍କ ବାପା ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଜେଜେବାପାଙ୍କ ନିକଟକୁ ପଠାଇ ଦେଇଥିଲେ। ସେ ସେଠାରେ ପାଠ ପଢୁଥିଲେ ଆଉ ସେଠାରେ ରହୁଥିଲେ। ଦିନେ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହିତ ବିଦ୍ୟାଳୟକୁ ଯିବାବେଳେ ଭରତ ଏକ ବିଦ୍ୟୁତ୍ ଖୁଣ୍ଟକୁ ଛୁଇଁଦେଇଥିଲେ ଆଉ ବିଦ୍ୟୁତ ତାର ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଆସିଥିଲେ। ଏହି କାରଣରୁ ତାଙ୍କର ଦୁଇ ହାତ ଜଳି ଯାଇଥିଲା।
ଗୁରୁତର ଅବସ୍ଥାରେ ଭରତଙ୍କୁ ଜୟପୁର ଏସ୍ଏମ୍ଏସ୍ ହସ୍ପିଟାଲରେ ଭର୍ତ୍ତି କରାଯାଇଥିଲା। ଡାକ୍ତରଙ୍କ ସବୁ ଉଦ୍ୟମ ସତ୍ତ୍ୱେ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ହାତକୁ ରକ୍ଷା କରାଯାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ। ଭରତଙ୍କୁ ସେତେବେଳେ ୬ ବର୍ଷ ହୋଇଥିଲା। ଦୁଇ ମାସ ଧରି ଏସ୍ଏମ୍ଏସ୍ ହସ୍ପିଟାଲରେ ଭର୍ତ୍ତି ହେବା ପରେ ଭରତଙ୍କୁ ଘରକୁ ପଠାଯାଇଥିଲା। ଭରତ ୨ ବର୍ଷ ଧରି ଘର ଭିତରେ ରହିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ସେ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ ସ୍କୁଲ୍ ଯାଉଥିବାର ଦେଖିଲେ, ସେ ମଧ୍ୟ ପୁନର୍ବାର ଅଧ୍ୟୟନ କରିବାକୁ ସ୍ଥିର କଲେ।
କିଶାନଗଡ-ରେନ୍ୱାଲର ଏକ ଘରୋଇ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ତାଙ୍କ ନାଁ ଲେଖାହେଲା। ଏହା କିନ୍ତୁ ଏତେ ସହଜ ନଥିଲା। ବିଦ୍ୟାଳୟର ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ କହିଥିଲେ ଯେ “ଆପଣଙ୍କର ହାତ ନାହିଁ, ଆପଣ କିପରି ପାଠ ପଢିବେ?” ଭରତ କହିଥିଲେ, “ ମୋର ହାତ ନାହିଁ ତ କ’ଣ ହେଲା, ମୁଁ ପାଦରେ ଲେଖିବି।“
ବହୁ ବର୍ଷର ପରିଶ୍ରମ ଏବଂ ଅଭ୍ୟାସ ପରେ ଭରତ ନିଜ ପାଦରେ ଲେଖିବା ଶିଖିଥିଲେ। ଷଷ୍ଠ ଶ୍ରେଣୀରୁ ଦ୍ୱାଦଶ ଶ୍ରେଣୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ସେ ଘରୁ ବିଦ୍ୟାଳୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରାୟ ୧୦ କିଲୋମିଟର ଚାଲୁଥିଲେ ଏବଂ ସବୁବେଳେ ଶ୍ରେଣୀରେ ଶୀର୍ଷରେ ରହୁଥିଲେ।
ଏହା ପରେ ଭରତଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ଆଉ ଏକ ଝଟକା ଦେଇଥିଲା। ୨୦୨୧ରେ ଭରତ ସିଂହଙ୍କ ମା’ଙ୍କ ଦେହାନ୍ତ ହୋଇଗଲା। ଏହା ପରେ ତାଙ୍କ ଜେଜେମା ତାଙ୍କ ଦାୟିତ୍ୱ ନେଇଥିଲେ। ସ୍କୁଲ ଶିକ୍ଷା ପରେ ଭରତ କଲେଜରେ ନା’ ଲେଖାଇଥିଲେ।
୨୦୧୬ ରେ ଦେବେନ୍ଦ୍ର ଝାଝଡିଆ ପାରା ଅଲିମ୍ପିକ୍ସରେ ସେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ପଦକ ଜିତିଥିଲେ। ଏହା ପରେ ସେ ଭାବିଥିଲେ ଯେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଦେଶ ପାଇଁ ପଦକ ଆଣିବାକୁ ପଡିବ। ଭରତ ଅଲିମ୍ପିକ୍ସ ପ୍ରସ୍ତୁତି ପାଇଁ ଜୟପୁରରେ ରହୁଥିବା ତାଙ୍କ ଭଉଣୀଙ୍କ ନିକଟକୁ ଚାଲି ଯାଇଥିଲେ।
ଭରତ ଜୟପୁରର ଏକ ଘରୋଇ କୋଚିଂରେ ୨୦୧୮ରେ କୃଷି ସୁପର୍ଭାଇଜର୍ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ କଲେ। ୨ ବର୍ଷର କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ପରେ, ସେ ପ୍ରଥମ ପ୍ରୟାସରେ ୩୦୦ ମାର୍କ ପାଇଲେ ଏବଂ କୃଷି ପର୍ଯ୍ୟବେକ୍ଷକ ହୋଇଗଲେ। ବର୍ତ୍ତମାନ ଭରତ ଜୟପୁରର ଝୋଟୱାଡାରେ କୃଷି ବିଭାଗ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି।
ଭରତ କହିଛନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କର ଉଡାଣ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବନ୍ଦ ହୋଇନାହିଁ। ସେ ଆହୁରି ଆଗକୁ ଯିବାକୁ ଚିନ୍ତା ଜାରି ରଖିବେ। ଜଣେ ସାହସର ସହିତ ଉଡିପାରେ। ଏହାକୁ ଭରତ ଭଲଭାବେ ପ୍ରମାଣ କରି ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।
