ଏକାଥରେ ପାଞ୍ଚ ଭାଇଙ୍କ ସହ ନିଜ ଝିଅର ବିବାହ ନେଇ ରାଜା ଦ୍ରୁପଦଙ୍କ ମନରେ ସଂଶୟ ଆସିବାରୁ ବ୍ୟାସଦେବ ତାଙ୍କୁ ଏକ ନିକାଞ୍ଚନ ଯାଗାକୁ ଡାକି ଆଣିଲେ । ତାପରେ ପାଖରେ ବସେଇ ରାଜାଙ୍କ ସଂଶୟକୁ ମୋଚନ କରିବାକୁ କଥା ଗୋଟେ କହିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ ।
ପୁରା କାଳର କଥା । ଥରେ ନୈମିଷା ଅରଣ୍ୟରେ ଦେବତାମାନେ ଏକ ଯଜ୍ଞ କରୁଥିଲେ । ଯଜ୍ଞର ପୁରୋହିତ ଥିଲେ ସ୍ୱୟଂ ଯମରାଜ। ଯଜ୍ଞ କର୍ମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିବାରୁ ସେ ସଂସାରର ମୃତ୍ୟୁ କଥା ବୁଝି ପାରୁନଥାନ୍ତି । ଫଳରେ ପୃଥିବୀର ଜୀବ ଜଗତରେ କାହାର ବି ଆଉ ମୃତ୍ୟୁ ହେଉନଥାଏ । ଫଳରେ ଧିରେ ଧିରେ ସଂସାରରେ ଜନସଂଖ୍ୟା ବଢିବାକୁ ଲାଗିଥାଏ । ଏସବୁ ଦେଖି ଥରେ ଇନ୍ଦ୍ର, ବରୁଣ, କୁବେର, ବସୁ ଓ ଅଶ୍ୱିନୀ କୁମାର ଏବଂ ଆହୁରି ଅନେକ ଦେବତା ମିଳିମିଶି ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ପ୍ରଜାପତି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । ପ୍ରଜାପତିଙ୍କ ପାଖରେ ସେମାନେ ଅଭିଯୋଗ କରି କହିଲେ, ସଂସାରରେ ମଣିଷମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ବଢିଗଲାଣି ଯେ ଆମେ ଭୟ କଲୁଣି ।
ପ୍ରଜାପତି କହିଲେ ତୁମେ ଦେବତାମାନେ ତ ଅମୃତ ପାନ କରି ଅମର । ତୁମେମାନେ ପୁଣି ଅକାରଣରେ କାହିଁକି ମଣିଷମାନଙ୍କୁ ଭୟ କରୁଛ? ସେମାନେ ତୁମମାନଙ୍କର କ'ଣ ଅସୁବିଧା କରିପାରିବେ? ଦେବତାମାନେ କହିଲେ, ହେ ପିତାମହ ଏବେ ଆମ ଅମର ହେବାରେ କି ବା ଗୁରୁତ୍ୱ ରହିଲା । ମଣିଷମାନେ ତ ଏବେ ଆମ ଦେବତାଙ୍କ ପରି ଅମର ହୋଇ ସାରିଲେଣି । ଆଜିକାଲି ସେମାନଙ୍କର କାହାର ବି ମୃତ୍ୟୁ ହେଉନି । ଦେବତା ଓ ମଣିଷ ଭିତରେ ଆଉ ଫରକ କ'ଣ ରହିଲା?
ପିତାମହ ବ୍ରହ୍ମା କହିଲେ ହଁ, ଯମଦେବ ଯଜ୍ଞରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛନ୍ତି ବୋଲି ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଆୟୁଷ ଲମ୍ବା ହୋଇଚାଲିଛି । ଖୁବ ଶୀଘ୍ର ଯଜ୍ଞରେ ପୂର୍ଣ୍ଣାହୁତି ଦିଆଯିବ । ଯମଦେବ ପୁଣିଥରେ ତାଙ୍କ ଦାୟିତ୍ୱକୁ ଫେରିବେ। ତୁମେମାନେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ପାଖରୁ ଅଭୟ ବାଣୀ ଶୁଣି ଦେବତାମାନେ ବ୍ରହ୍ମଲୋକରୁ ବାହାରିଗଲେ । ବାଟରେ ଯାଉ ଯାଉ ସେମାନେ ଗଙ୍ଗାନଦୀରେ ଠାଏ ଧଳାରଙ୍ଗର ପଦ୍ମଫୁଲ ଫୁଟିଥିବାର ଦେଖିଲେ । ତାପରେ ଦେଖିଲେ ଜଣେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦରୀ ନାରୀ ଗଙ୍ଗାରୁ ଜଳ ନେଉଛନ୍ତି ଓ କାନ୍ଦୁଛନ୍ତି । ସେ ସୁନ୍ଦରୀଙ୍କ ଲୁହ ଟୋପା ପାଣିରେ ପଡି ପଦ୍ମ ଫୁଲ ହୋଇଯାଉଛି । ତାପରେ ଦେବରାଜ ଇନ୍ଦ୍ର କାନ୍ଦୁଥିବା ସେ ସୁନ୍ଦରୀ ନାରୀଙ୍କ ପାଖକୁ ଗଲେ ଓ ତାଙ୍କ କାନ୍ଦିବାର କାରଣ ପଚାରିଲେ ।
ସେ ନାରୀ ଜଣକ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ କହିଲେ, ହେ ଦେବରାଜ ମୁଁ କିଏ ଓ କାହିଁକି କାନ୍ଦୁଛି ତା'ର କାରଣ ଜାଣିବାକୁ ଯଦି ଇଚ୍ଛା କରୁଛ, ତେବେ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଆସ । ଇନ୍ଦ୍ର ସେ ନାରୀଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କଲେ । ସେ ସୁନ୍ଦରୀ ନାରୀଙ୍କୁ କିଛି ବାଟ ଅନୁସରଣ କଲାପରେ ଇନ୍ଦ୍ରଦେବ ହିମାଳୟ ଉପରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । ସେଇଠି ଦେଖିଲେ ଜଣେ ସୈାମ୍ୟ ଦର୍ଶନ ଯୁବକ ସିଂହାସନ ଉପରେ ବସିଛନ୍ତି ଓ ପଶା ଖେଳୁଛନ୍ତି । ସେ ଯୁବକଙ୍କୁ ଅନେକ ସୁନ୍ଦରୀ ରମଣୀ ପୁଣି ଘେରି ରହିଥାନ୍ତି । ଇନ୍ଦ୍ର ସେଠି ନିଜର ପରିଚୟ ଦେଇ କହିଲେ ସେ ହେଉଛନ୍ତି ଦେବତାମାନଙ୍କର ରାଜା । ଏ ସାରା ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ତାଙ୍କରି ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ଆତଯାତ ହୁଏ ।
ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ କଥାର କୌଣସି ପ୍ରଭାବ କିନ୍ତୁ ସେ ପଶା ଖେଳୁଥିବା ଯୁବକଙ୍କ ଉପରେ ପଡିଲାନି । ସେ ଆଡ ଆଖିରେ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ଅନେଇଲେନି । ପଶା ଖେଳରେ ମଗ୍ନ ରହି ତାଙ୍କ ଉପସ୍ଥତିକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉନଥିବାରୁ ଇନ୍ଦ୍ରଦେବ ରାଗିଗଲେ ଓ ଆହୁରି ଅଧିକ ଉଚ୍ଚ ସ୍ୱରରେ ପୁଣିଥରେ ତାଙ୍କ ପରିଚୟ କହିଲେ । ଏଥର ସେ ଯୁବକ ଜଣକ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଆଡକୁ ସାମାନ୍ୟ ଆଡ ଆଖିରେ ଚାହିଁଲେ ଓ ଓଠ ଧାରରେ ସ୍ମିତ ହସ ଧାରେ ହସିଲେ । ତାଙ୍କ ଚାହାଣୀ ପଡୁ ପଡୁ ଦେବରାଜ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ପାଦ ଯେମିତି ପଥର ଖୁଣ୍ଟ ହେଇଗଲା ଓ ସେ ତାଙ୍କ ସମସ୍ତ ଚଳନ ଶକ୍ତି ହରାଇ ବସିଲେ।
ଏପଟେ ଇନ୍ଦ୍ର ତାଙ୍କର ଅସହାୟ ହୋଇ ଛିଡା ହୋଇଥାନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଯୁବକ ଜଣକ ତାଙ୍କ ଖେଳରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଆନ୍ତି । କିଛି ସମୟ ପରେ ତାଙ୍କର ଖେଳ ସରିଲା ଓ ସେ କାନ୍ଦୁଥିବା ନାରୀ ଜଣଙ୍କୁ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆଣିବାକୁ ଆଦେଶ ଦେଲେ । ସେ ନାରୀ ଜଣକ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ଛୁଉଁ ଛୁଉଁ ଇନ୍ଦ୍ର ଅସଢ ହେଇ ତଳେ ପଡିଗଲେ । ତାପରେ ସେ ଦିବ୍ୟ ତେଜର ଯୁବକ କହିଲେ, ହେ ଇନ୍ଦ୍ର ଭବିଷ୍ୟତରେ କେବେବି କାହାକୁ ଏମିତି ଦୁଃର୍ବ୍ୟବହାର କରିବନି । ଏବେ ଏ ପର୍ବତର ଶୃଙ୍ଗକୁ ତା' ସ୍ଥାନରୁ ଘୁଞ୍ଚେଇ ଦିଅ । ସେଠି ଗୋଟେ ଗର୍ତ୍ତ ପାଇବ । ସେଇ ଗର୍ତ୍ତ ଭିତରକୁ ଯାଅ । ସେଠି ତୁମପରି ଆହୁରି କେତେଜଣ ଅପେକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି । ତୁମେ ବି ସେମାନଙ୍କ ସହ ମିଶି ଅପେକ୍ଷା କର ।
ଇନ୍ଦ୍ର ତାପରେ ସେ ଗିରୀ ଶୃଙ୍ଗକୁ ତା' ସ୍ଥାନରୁ ହଟାଇଲା ପରେ ସତକୁ ସତ ଏକ ଗୁମ୍ଫା ପରି ଗର୍ତ୍ତ ଦେଖିଲେ ଓ ଚାରିଜଣଙ୍କୁ ଅପେକ୍ଷା କରୁଥିବାର ଦେଖିବାକୁ ପାଇଲେ । ସେ ଚାରିଜଣଙ୍କୁ ଦେଖି ଇନ୍ଦ୍ର ବଡ ଦୁଃଖି ହୋଇଗଲେ ଓ ପଚାରିଲେ ତାଙ୍କୁ ବି କ'ଣ ଏମିତି ଏଇଠି ରହିବାକୁ ହେବ? ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ସେ ତେଜଦୀପ୍ତ ଯୁବକ କ୍ରୋଧପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଖିରେ ଚାହିଁ କହିଲେ ହେ ବଜ୍ରଧାରୀ ପ୍ରଥମେ ଏ ଗୁମ୍ଫାରେ ପ୍ରବେଶ କର । କାରଣ ତୁମେ ତୁମର ଗର୍ବ ଓ ଚରମ ମୂର୍ଖତା ଦେଖାଇ ମୋତେ ଅପମାନିତ କରିଛ । ତା'ର ପରିଣାମ ତ ତୁମକୁ ଭୋଗିବାକୁ ହେବ ।
ଏମିତି ଅଭିଶାପ କଥା ଶୁଣି ଇନ୍ଦ୍ରଦେବ ଭୟରେ କମ୍ପିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ହାତ ଯୋଡି କହିଲେ, ହେ ମହାତ୍ମା ମୋତେ କ୍ଷମା କରନ୍ତୁ ଓ ଏଠୁ ବାହାରିବାକୁ ମୁକ୍ତିର ରାସ୍ତା କୁହନ୍ତୁ ।
ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଅନୁରୋଧ ଶୁଣି ସେ ଧର୍ନୁଧାରୀ ଦେବତା ସ୍ମିତ ହସ ସହ କହିଲେ, ଯିଏ ଏମିତିକା କର୍ମ କରେ ତାକୁ ମୁକ୍ତିର ପଥ ସହଜରେ ମିଳେନି । ତୁମ ଆଗରୁ ଏଠି ଉପସ୍ଥିତ ଥିବା ଅନ୍ୟମାନେ ବି ତୁମ ପରି ସମାନ ମୂର୍ଖତା କରି ଦଣ୍ଡ ଭୋଗୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ସଭିଏଁ ଏଇ ଗୁମ୍ଫାରେ ପଡି ରୁହ । ଯିଏ ଯୋଉ କର୍ମ କରିବ ତା'ର ଫଳ ନିଶ୍ଚୟ ଭୋଗ କରିବ । ଏବେ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସମଦଶା ଭୋଗିବାକୁ ହେବ । ଏବେ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମାନବ ଜନ୍ମ ନେବାକୁ ହେବ । ମର୍ତ୍ତ୍ୟଲୋକରେ ଯୁଦ୍ଧ ଓ ହିଂସାରେ ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନ ନେଲାପରେ ଯାଇଁ ଆପଣା ଆପଣା ପୂଣ୍ୟ ଫଳ ଧରି ପୁଣି ଥରେ ଇନ୍ଦ୍ରଲୋକକୁ ଫେରିବ ।
ସେଉଠୁ ଇନ୍ଦ୍ର କହିଲେ, ମଣିଷ ଜନ୍ମ ନେଲା ପରେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟଲୋକରୁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଫେରିବା ସହଜ ନୁହେଁ । ତେଣୁ ଆମକୁ ଦେବତାମାନଙ୍କ ଔରସରୁ ଜନ୍ମ ହେବାର ସୁଯୋଗ ଦିଆଯାଉ । ମହେଶ୍ୱର ସେ କଥାରେ ରାଜି ହେଲେ ।
ତାପରେ ମହେଶ୍ୱର ତାଙ୍କ ଦେହରୁ କଳା ଓ ଧଳା ରଙ୍ଗର ଦୁଇଟି ଲୋମ ଉପାଡିଲେ । ସେ ଦୁଇ ଲୋମ ଯଦୁ ବଂଶର ଦୁଇ ନାରୀ ଯଥା ରୋହିଣୀ ଓ ଦେବକୀଙ୍କ ଗର୍ଭରେ ପ୍ରବେଶ କଲା । ଧଳା ଲୋମରୁ ଜନ୍ମ ନେଲେ ବଳରାମ ଓ କଳା ଲୋମରୁ ଜନ୍ମ ନେଲେ କେଶବ । ହିମାଳୟର ଶୃଙ୍ଗତଳ ଗୁମ୍ଫାରେ ଥିବା ପୂର୍ବର ଇନ୍ଦ୍ରମାନେ ହେଲେ ପାଣ୍ଡବ ଚାରି ଭାଇ । ସ୍ୱୟଂ ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଅଂଶରେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ଜନ୍ମ ।
ତାପରେ ବ୍ୟାସଦେବ ରାଜା ଦ୍ରୁପଦଙ୍କୁ ଆଉ ଏକ କାହାଣୀ କହିଲେ । ପୁରା କାଳରେ ଜଙ୍ଗଲରେ ଜଣେ ତପସ୍ୱୀ ରହୁଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଏକ ସୁନ୍ଦରୀ ଝିଅଟିଏ ଥାଏ । ହେଲେ ସେ ଝିଅକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ବର ମିଳୁନଥାଏ । ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ ବର ପାଇବା ପାଇଁ ସେ ଭଗବାନ ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ଆରାଧନା କଲେ । ଦିନେ ତାଙ୍କ ତପସ୍ୟାରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଇ ଶଙ୍କର ପ୍ରକଟ ହେଲେ ଓ କହିଲେ ମାଆ ତୋ ତପସ୍ୟାରେ ମୁଁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଇଛି, ଏବେ କି ବର ମାଗୁଛୁ ମାଗ । ଯୁବତୀ ଜଣକ ଥର ଥର କରି ପାଞ୍ଚ ଥର ତାଙ୍କର କେମିତିକା ବର ଦରକାର କହିଲେ । ଶଙ୍କର କହିଲେ ଠିକ୍ ଅଛି ତୁ ଯେମିତି ଚାହୁଁଛୁ ସେମିତିକା ଗୁଣ ଥିବା ପାଞ୍ଚ ପତି ତୋତେ ମିଳିବେ । ଯୁବତୀ ଜଣକ ପାଞ୍ଚ ପତି କଥା ଶୁଣି କହିଲେ ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଜଣେ ପୁରୁଷ ପାଖରେ ଏଇ ପାଞ୍ଚଟି ଗୁଣ ଥିବା କଥା ମାଗିଥିଲି । ଆପଣ ମୋତେ ପାଞ୍ଚ ପତିର ବର ଦେଇଦେଲେ । ଶଙ୍କର କହିଲେ ମୋତେ ତୁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ପାଞ୍ଚ ଥର ବର ମାଗିଲୁ ଓ ପାଞ୍ଚ ଥର ମୁଁ ତଥାସ୍ତୁ କହିଲି । ଏବେ ମୋ କଥା ଆଉ ଫେରିପାରିବନି । ଆର ଜନ୍ମରେ ତୋତେ ଏକାବେଳେ ପାଞ୍ଚ ପତି ମିଳିବେ ।
ବ୍ୟାସଦେବ ରାଜାଙ୍କୁ ବୁଝାଇ କହିଲେ ଗଲା ଜନ୍ମରେ ଶଙ୍କରଙ୍କ ବର ପାଇଥିବା ସେଇ ଯୁବତୀ ଜଣକ ହେଉଛନ୍ତି ଆପଣଙ୍କ ଝିଅ ଦ୍ରୌପଦୀ । ଇନ୍ଦ୍ରମାନେ ହେଲେ ପଞ୍ଚୁ ପାଣ୍ଡବ । ଅନେକ ପୂର୍ବରୁ ସେମାନଙ୍କ ବିବାହ ବିଧି ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ । ଏଥିରେ ତୁମର କିବା ଆମର କିଛି କରିବାର ନାହିଁ । ଆମେ କେବଳ ଧର୍ମକୁ ସହଯୋଗ କରିବା କଥା ।
ବ୍ୟାସ ତାପରେ ପାଣ୍ଡବମାନଙ୍କର ପ୍ରକୃତ ସ୍ୱରୂପ ଜାଣିବାକୁ ରାଜା ଦ୍ରୁପଦଙ୍କୁ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଦିବ୍ୟ ଚକ୍ଷୁ ପ୍ରଦାନ କଲେ । ଦିବ୍ୟ ଚକ୍ଷୁରେ ଦ୍ରୁପଦ ଦେଖିଲେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣାଭ କାନ୍ତିରେ ସ୍ୱର୍ଗର ପାଞ୍ଚ ଦେବତା ଶହେ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ତେଜ ସହ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଲାଗୁଛନ୍ତି । ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଦୂର୍ମୁଲ୍ୟ ଅଳଙ୍କାର, ମୁକୁଟ ଓ ମାଳାରେ ସୁସଜ୍ଜିତ ହୋଇ ନିଜ ନିଜ ଆସନରେ ବସିଛନ୍ତି ।
ଏବେ ରାଜା ଦ୍ରୁପଦ ବୁଝିଗଲେ ତାଙ୍କ ଝିଅ ଦ୍ରୌପଦୀ କିଏ ଓ କିଏ ଏଇ ପାଣ୍ଡବ ପାଞ୍ଚ ଭାଇ । ବ୍ୟାସଙ୍କ କହିବା ପରେ ତାଙ୍କର ଆଉ କୌଣସି ମାନସିକ ଦ୍ୱିଧା ନଥିଲା । ସେ ତୁରନ୍ତ ବିବାହର ଆୟୋଜନ ପାଇଁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଲେ ।
ରାଜ ପୁରୋହିତ ବେଦଜ୍ଞ ବ୍ରାହ୍ମଣ ବିବାହ କର୍ମ ସଂପନ୍ନ କଲେ । ଜଣ ଜଣ କରି ପାଞ୍ଚଭାଇ ଅଗ୍ନିଦେବଙ୍କୁ ପ୍ରଦକ୍ଷଣ କରି, ଅଗ୍ନିଙ୍କୁ ଏବଂ ଦଶ ଦିଗପାଳଙ୍କୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖି ଯାଜ୍ଞସେନୀଙ୍କୁ ବିବାହ କଲେ। ବିବାହ ପରେ ରାଜା ଦ୍ରୁପଦ ପାଣ୍ଡବମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ଧନରତ୍ନ, ମଣି ମାଣିକ୍ୟ , ଘୋଡା, ହାତୀ, ରଥ, ଦାସ ଓ ଦାସୀ ଆଦି ଉପହାର ଭାବରେ ଭେଟି ଦେଲେ । ଦ୍ରୁପଦଙ୍କ ଅନେକ ବନ୍ଧୁ ରାଜା ଏବଂ କୁନ୍ତୀଙ୍କ ଭାଇ ବସୁଦେବଙ୍କ ପୁଅ କୃଷ୍ଣ ଓ ବଳରାମ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଉପହାର ପଠେଇଲେ ।
ଏବେ ପାଣ୍ଡବ ଭାଇମାନେ ଓ ସେମାନଙ୍କ ମାଆ କୁନ୍ତୀ ବଡ ଖୁସିରେ ଥାଆନ୍ତି । ଲାଗୁଥାଏ ଦୁଃଖର ସମୟ ସରି ସରି ଆସୁଛି। ଲାଗୁଥାଏ ଏଥର ସବୁକିଛି ଧିରେ ଧିରେ ଠିକ ହେଇଯିବ।
ସେତିକିବେଳେ ହସ୍ତିନାପୁରରେ ଯୁବରାଜ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନଙ୍କ ପାଖରେ ତାଙ୍କର ବିଶ୍ୱସ୍ଥ ଚର ଯାଇଁ ପହଞ୍ଚିଲା ଓ ଖବର ଦେଲା ପାଣ୍ଡବ ପାଞ୍ଚ ଭାଇ ବଞ୍ଚିଛନ୍ତି ।