ଚିଠିରେ ମାଆ କହିଲା ପୁଅ ମନର କୋହଭରା ନିବେଦନ, 'ମୁଁ ଭୋଲୁ କହୁଛି...'

ସମ୍ବଲପୁର ଜିଲ୍ଲା ବୁଢାରଜାରେ ରହୁଥିବା ବରିଷ୍ଠ ସାମ୍ବାଦିକ ଶିବ ନନ୍ଦ ଏବଂ ଅଧ୍ୟାପିକା ମଞ୍ଜରୀ ନନ୍ଦଙ୍କ ଏକମାତ୍ର ପୁଅ ସାଇଶରଣ ନନ୍ଦଙ୍କର ଦେହାନ୍ତ ହେବା ପରେ ପରିବାର ସଦସ୍ୟ ତାଙ୍କର ଚକ୍ଷୁଦାନ ଓ ଅଙ୍ଗଦାନ କରିଥିଲେ । ପୂର୍ବରୁ ସାଇଶରଣ ନନ୍ଦଙ୍କ ଜେଜେବାପା ସ୍ୱର୍ଗତଃ ଭାଗବତ ପ୍ରସାଦ ନନ୍ଦଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଶରୀର ଦାନ କରାଯାଇଥିଲା । ଆଉ ଏବେ ସାଇଶରଣଙ୍କର ଚକ୍ଷୁ ସମେତ ସର୍ବାଙ୍ଗ ଦାନ କରାଯାଇଛି ।

ଜୀବନରେ କେବେ କଥା କହି ନଥିବା ଭୋଲୁ ଶେଷରେ ଅନୁରୋଧ ଟିଏ କରିଛି। ତା'ର ଅନୁରୋଧକୁ ଲେଖିଛନ୍ତି ନିଜେ ମା ମଞ୍ଜରୀ ନନ୍ଦ....

ସବୁବେଳେ ସାଇଶରଣ ସାଇଶରଣ ଗୀତ ଗାଇ ଆଉଁସି ଦେଉଥିଲେ । ମୁଁ କାନ୍ଦୁଥିଲେ ଚୁପ ହୋଇ ଯାଉଥିଲି । ତେଣୁ ଏବେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଶୋଇଛି । ମୋ ବାପା, ମାଆ ତାଙ୍କ ପରେ ମତେ ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ଦେଇଦେଲେ । ମୋ ମାଆ ସବୁବେଳେ ମୋତେ ଖୁଆଇଲା ବେଳେ ମୋ ବାବୁର ଆଖି ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ବୋଲି କହି ମତେ ଗେଲ କରୁଥିଲେ ।

କିନ୍ତୁ ଆଉ କେହି ମୋ ଆଖିରେ ଦୁନିଆକୁ ଦେଖୁ ବୋଲି ମୋ ଆଖି ମଧ୍ୟ ଦେଇ ଦେଲେ । ମତେ ସେଥିପାଇଁ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଲା । କାରଣ ମୁଁ ଆଉ କାହା ଆଖିରେ ବଞ୍ଚି ରହିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇବି । ଆଉ ମୋ ବାପା ମାଆ ଖୁସି ହେବେ । ମୁଁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ମତେ ନିଅ, ମୋ ଶରୀରର ବାକି ଅଂଶକୁ ତନ୍ନତନ୍ନ କରି ପଢ, ଅନୁଧ୍ୟାନ କର, ପରୀକ୍ଷା କର ଯେପରିକି ଆଉ କାହାରି ମୋ ପରି ଅବସ୍ଥା ନ ହେଉ ।

କାରଣ ମୋ ବାପା ମାଆଙ୍କ ପରି ସମସ୍ତେ ସକ୍ଷମ ହୋଇ ପାରିବେ ନାହିଁ ଏତେ ସେବା କରିବା ପାଇଁ । ବାପା ମାଆ ତ ଆହୁରି ସେବା କରିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଥିଲେ ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଶିଲ୍ପି ନାନୀ ହାତରୁ ପାଣି ଟିକେ ପିଇ ଚୁପଚାପ ଚାଲି ଆସିଲି । କାହାରିକୁ ନ ଜଣେଇ । ବାପା ମାଆ ମଧ୍ୟ ଜାଣି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ସେ ଦୁନିଆରେ ତ ମୁଁ କାହାରି ଉପଯୋଗରେ ଆସି ପାରିଲି ନାହିଁ ତେଣୁ ଯେତେ ପାରିବ ମତେ ବ୍ୟବହାର କର ଏବଂ ମୋର ରୋଗର ସମାଧାନ ବାହାର କରି ଦିଅ ।

ଯେପରିକି କାହାରି ବାପା ମାଆଙ୍କୁ ଶୁଣିବାକୁ ନ ପଡୁ ଯେ ଏହା ତୁମର ପୂର୍ବ ଜନ୍ମର କର୍ମଫଳ ବୋଲି । ମୋ ବାପା ମାଆ ତ ଜାଣିଶୁଣି ମୋତେ ଏପରି ଜନ୍ମ କରିନଥିଲେ । କାରଣ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବାପା ମାଆ ସବୁ ବେଳେ ଚାହାନ୍ତି ତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ସବୁ ପ୍ରକାର ରୋଗ ବ୍ୟାଧିରୁ ମୁକ୍ତ ରହୁ । ସବୁବେଳେ ଖୁସି ରହୁ ।

ତାକୁ କୌଣସି କଷ୍ଟ ନ ହେଉ ବୋଲି ପାରୁପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି । ମାଆ ସବୁବେଳେ ଭଗବାନଙ୍କ ପାଖରେ ଅଭିଯୋଗ କରନ୍ତି ତମେ ମୋତେ ଏପରି ପୁଅଟେ କାହିଁକି ଦେଲ, ଯାହାର କଷ୍ଟର ସମାଧାନ ତମ ପାଖରେ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ସେ ତାଙ୍କର ନିଜ କଷ୍ଟ ପାଇଁ କାନ୍ଦନ୍ତିନି । ମୋ କଷ୍ଟ ପାଇଁ କାନ୍ଦନ୍ତି । ମୋ ବାପା ମାଆ ରାତିସାରା ମୋ ପାଇଁ ଶୋଇ ନ ପାରିଲେ ମଧ୍ୟ ସକାଳୁ ଉଠି ନିଜ କାମରେ ଏପରି ଲାଗି ପଡ଼ନ୍ତି ଯେ କେହି ଜାଣି ମଧ୍ୟ ପାରନ୍ତିନି ମୁଁ ରାତିସାରା ସେମାନଙ୍କୁ ଶୁଆଇ ଦେଇନାହିଁ ।

କିନ୍ତୁ ମୁଁ ବି କଣ କରିବି? ମତେ କଷ୍ଟ ହୁଏ ବୋଲି ମୁଁ କାନ୍ଦେ । ଭଗବାନଙ୍କ ହାତରେ ସିନା ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କ ହାତରେ ଅଛି । ମୋ ପରି ସନ୍ତାନଟେ ନ ହେବା ପାଇଁ ମୋତେ ହିଁ ପରୀକ୍ଷା କର । ମୋତେ ପଢ । ମୋର ଏତିକି ଅନୁରୋଧ, ଏପରି ସମାଧାନ ବାହାର କର ଯେ କୌଣସି ବାପା, ମାଆଙ୍କୁ ଏପରି କଷ୍ଟ ନ ହେଉ ।

କାରଣ ମୁଁ ଶୋଇ ଶୋଇ ମୋ ବାପା ମାଆଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ୧୯ ବର୍ଷ ଧରି ଦେଖିଛି । ତାଙ୍କ ଅନ୍ତରର କୋହ ସବୁବେଳେ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିପାରିଛି । ଦୟାକରି ମୋର ଏତିକି ଅନୁରୋଧ ରକ୍ଷା କର । ମୁଁ ବି ତ ସବୁବେଳେ ଚାହୁଁଥିଲି, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପରି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ବଡ଼ ହୋଇ ମୋ ବାପା ମାଆଙ୍କ ସେବା କରିବି ତାଙ୍କ ଶେଷ ଜୀବନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ । କିନ୍ତୁ ମୋର ଚିନ୍ତା ନାହିଁ । ମୋର ଶିଲ୍ପି ନାନୀ ଅଛି । ଆହୁରି ବହୁତ ଦାଦା, ନାନୀମାନେ ଅଛନ୍ତି ।

ମୋ ମାଆ ସେମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଇଛନ୍ତି । ମାଠୁ ଯେତିକି ଗାଳି ଖାଆନ୍ତି ସେତିକି ସେମାନେ ଭଲ ପାଆନ୍ତି । ମାଡ଼ାମ, ସାର ବୋଲି ଡାକନ୍ତି କିନ୍ତୁ ମାଆ ବାପା ପରି ଭଲ ପାଆନ୍ତି । ମାଆ ବାପାର କଷ୍ଟ ସେମାନେ ସହି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ମାଆ ବାପା ତ ସବୁବେଳେ ଗର୍ବ କରନ୍ତି ଆମର କେତେ ଝିଅ, କେତେ ପୁଅ । ମୁଁ ଶୋଇ ଶୋଇ ସବୁ ଶୁଣେ ଏବଂ ଖୁସି ହୁଏ ।