ଭାରତର ଏହି ଗାଁରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ବର୍ଷା ହୋଇଥାଏ

ବିଶ୍ୱର ସବୁଠାରୁ ସନ୍ତସନ୍ତିଆ ବା ଆର୍ଦ୍ରତା ସ୍ଥାନ ଭାବରେ ମେଘାଳୟର ମାସିନ୍‌ରାମର ନାମ ଗିନିଜ ବୁକ୍ ଅଫ୍ ୱାର୍ଲ୍ଡ ରେକର୍ଡରେ ସ୍ଥାନିତ କରାଯାଇଛି। ବଙ୍ଗୋପସାଗର ଯୋଗୁଁ ଏଠାରେ ବହୁତ ଆର୍ଦ୍ରତା ଦେଖାଯାଏ। ଆହୁରି ମଧ୍ୟ, ଏଠାରେ ହାରାହାରି ବାର୍ଷିକ ବୃଷ୍ଟିପାତ ୧୧,୮୭୧ ମିମି। ଏହି ବର୍ଷା ଏତେ ଅଧିକ ଯେ ରିଓ ଡି ଜେନେରିଓରେ ଥିବା ୩୦ ମିଟର ଉଚ୍ଚ ଷ୍ଟାଚ୍ୟୁ ଅଫ୍ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଆଣ୍ଠୁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପାଣି ଆସିଯାଏ। ଚେରାପୁଞ୍ଜୀର ସ୍ଥାନ ଏବେ ମାସିନରାମ ନେଇଛି, ଯାହା ଏଠାରୁ ପ୍ରାୟ ୧୫ କିଲୋମିଟର ଦୂର। ଗିନିଜ୍‌ ବୁକ୍‌ରେ ଏହା ରେକର୍ଡ କରାଯାଇଛି ଯେ ୧୯୮୫ ମସିହାରେ ମାସିନରାମରେ ୨୬,୦୦୦ ମିଲିମିଟର ବର୍ଷା ହୋଇଥିଲା।

ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକ ସୋହରା ନାମରେ ପରିଚିତ, ସେଠାରେ ଚେରାପୁଞ୍ଜୀ ମାସିନରାମ ଅପେକ୍ଷା ୧୦୦ ମିଲିମିଟର କମ୍ ବୃଷ୍ଟିପାତ ହୋଇଥାଏ। ଏହି ତୁଳନାରେ ଏହା ହେଉଛି ବିଶ୍ୱର ଦ୍ୱିତୀୟ ସର୍ବାଧିକ ବର୍ଷା ଗାଁ। ଯଦି ଆମେ ଇତିହାସର ପୃଷ୍ଠା ଦେଖିବା ତେବେ ସର୍ବାଧିକ ବର୍ଷା ହେଉଥିବା ଅଞ୍ଚଳରେ ଚେରାପୁଞ୍ଜୀ ଏକ ନମ୍ବର ସ୍ଥାନରେ ରହିବ। ଅଗଷ୍ଟ ୨୦୧୪ରେ, ଚେରାପୁଞ୍ଜୀରେ ୨୬,୪୭୦ ମିଲିମିଟର ବର୍ଷା ହୋଇଥିଲା, ଯାହାକି ମାସିନରାମ ଠାରୁ ଅଧିକ ଥିଲା। କିନ୍ତୁ ଯଦି ଆମେ ବର୍ଷର ହାରାହାରି ଦେଖିବା, ତେବେ ବହୁତ କମ୍ ଅନ୍ତରରେ ମାସିନରାମକୁ ଦୁନିଆର ସବୁଠୁ ଅଧୁକ ବର୍ଷା ସ୍ଥାନ ଭାବରେ ବିବେଚନା କରାଯାଇପାରେ।

ମେଘାଳୟର ମାସିନରାମ ଏବଂ ଚେରାପୁଞ୍ଜି ବ୍ୟତୀତ କଲମ୍ବିଆରେ ଏପରି ଦୁଇଟି ଗ୍ରାମ ଅଛି ଯାହା ସର୍ବାଧିକ ବୃଷ୍ଟିପାତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱିତା କରେ। ଉତ୍ତର-ପଶ୍ଚିମ କଲମ୍ବିଆର ଲିଓରୋ ଏବଂ ଲୋପେଜ୍ ଡି ମିସି ହେଉଛି ଦୁଇଟି ସହର ଯେଉଁଠି ବର୍ଷସାରା ବର୍ଷା ହୁଏ। ୧୯୫୨ରୁ ୧୯୫୪ ମଧ୍ୟରେ ଏଠାରେ ବାର୍ଷିକ ୧୩,୪୭୩ ମିଲିମିଟର ବର୍ଷା ହୋଇଥିଲା, ଯାହାକି ମାସିନରାମର ହାରାହାରି ବୃଷ୍ଟିପାତଠାରୁ ଅଧିକ। କିନ୍ତୁ ପାଣିପାଗ ବିଜ୍ଞାନୀମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ଯେ ସେହି ସମୟରେ ବୃଷ୍ଟିପାତ ମାପିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିବା ମାପକୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କରାଯାଇଛି।

ଏହା ସହିତ କଲମ୍ବିଆର ଏହି ଗ୍ରାମଗୁଡିକର ବର୍ଷା ରେକର୍ଡ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଦିନରୁ ହଜିଯାଇଛି। ବର୍ତ୍ତମାନ ଗତ ୩୦ ବର୍ଷର ତଥ୍ୟକୁ ଆଧାର କରି ଭାରତର ମେଘାଳୟରେ ଅବସ୍ଥିତ ଏହି ଦୁଇଟି ଗ୍ରାମ ଏକ ନମ୍ବର ଏବଂ ଦ୍ୱିତୀୟ ସ୍ଥାନରେ ରହିଛି। ତଥାପି ମଧ୍ୟ କଲମ୍ବିଆର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ବାର୍ଷିକ ପ୍ରାୟ ୩୦୦ ଦିନ ବର୍ଷା ହୋଇଥାଏ।

ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ବାସକରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନ ସେଠାରେ ଥିବା ଜଳବାୟୁ ଉପରେ ବହୁତ ନିର୍ଭର କରେ। ମାସିନରାମ ଏବଂ ଚେରାପୁଞ୍ଜିରେ, ଯେଉଁଠାରେ ପାଗ ସର୍ବଦା ଆର୍ଦ୍ର, ସେଠାରେ ଲୋକଙ୍କ ପୋଷାକ, ଖାଦ୍ୟ ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟ ମରୁଭୂମିରେ ବାସକରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭିନ୍ନ। ଏହି ଅଞ୍ଚଳଗୁଡିକରେ ଲଗାତାର ବର୍ଷା ହେଉଥିବାରୁ ଏଠାରେ ଚାଷ କରିବାର କୌଣସି ସମ୍ଭାବନା ନାହିଁ। ସେଥିପାଇଁ ଏଠାରେ ସବୁକିଛି ଅନ୍ୟ ଗ୍ରାମ ଏବଂ ସହରରୁ ଆସିଥାଏ। ଏହି ସାମଗ୍ରୀଗୁଡିକ ପ୍ଲାଷ୍ଟିକରେ ଗୁଡ଼ାଇ ଏକ ଡ୍ରାୟର୍ ଦ୍ୱାରା ଶୁଖାଯାଇ ବିକ୍ରି କରାଯାଏ।

ଏଠାରେ ଲୋକମାନେ ସବୁବେଳେ ନିଜ ପାଖରେ ବାଉଁଶରେ ତିଆରି ଛତା ରଖନ୍ତି। ସେଗୁଡିକୁ କନୁପ କୁହାଯାଏ। ଲୋକମାନେ କାମ କରିବାକୁ ଗଲେ ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ୍ ପିନ୍ଧି ଯାଆନ୍ତି। ବର୍ଷା ଯୋଗୁଁ ରାସ୍ତା ଅତି ଶୀଘ୍ର ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ। ସେଥିପାଇଁ ସେଗୁଡିକର ମରାମତି ପାଇଁ ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ସମୟ ସେଥିରେ ଯାଇଥାଏ। ଜୀବନ ଅତ୍ୟନ୍ତ କଷ୍ଟକର ହୋଇଥିବା ବେଳେ ବର୍ଷା ଏହାକୁ ଦ୍ୱିଗୁଣିତ କରିଥାଏ।